...i dlatego można mówić, że był męczennikem, więzienie w Rosji zrójnowało mu zdrowie! niektórzy twierdzą, że zmarł z przepracowania w czasie wizyty w USA, ja jednak myślę, że gdyby wrócił z Rosji zdrowy, to objąłby stolicę Biskupią w Wilnie! nabyta choroba nie byłaby śmiertelna! potwierdzają to słowa samego biskupa!

Rząd Polski wraz z gen. Sikorskim zareagował zdecydowanie wystosował notę protestacyjną - ultimatum do Lenina. Stolicą Apostolska i rządy innych krajów interweniowały o uwolnienie skazanych. Prośby te rozpatrywał Feliks Dzierżyński, a nadzorował Józef Stalin. Dzięki interwencji służb dyplomatycznych wielu krajów, wyrok skazujący Arcybiskupa zamieniono na karę 10 lat ciężkiego więzienia. Do protestów światowej opinii publicznej, w obronie Abp Jana Cieplaka, dołączyli również rabini żydowscy, których religia też była gnębiona przez sowietów. Przez cały następny rok trwały nieustanne zabiegi dyplomatyczne, których celem miało być uwolnienie Cieplaka.
Ks. prał. Budkiewicza nie udało się uratować. Został rozstrzelany. Arcybiskup został odizolowany od innych więźniów. W Butykach zabójstwa więźniów bez sądu odbywały się tu bardzo często. Od rana do nocy rozlegały się tu najobrzydliwsze przekleństwa i bluźnierstwa. Roje robactwa nie pozwalały spać. W większych celach panował niemożliwy zaduch, gdyż załatwiano w nich swe naturalne potrzeby. Mimo 60 lat i różnych schorzeń, które nabył podczas trzykrotnego pobytu w więzieniach i męczącej pracy Arcybiskup mężnie znosił wszelkie upokorzenia. "Zdrowie moje w ostatnim czasie chwiać się zaczęło. Drętwieją mi palce u prawej ręki, ćmi mi się w oczach i nie sypiam nocami. W dodatku przeziębiłem się i zaczynam kaszleć. Nie wiem, czy starczy mi sił, by przeżyć tutaj zimę. Lecz niech się dzieje wola Boża" - pisał 27 listopada 1923 r. z więzienia w Butyrkach abp Jan Cieplak. Tekst ten zanim został wysłany był oczywiście poddany cenzurze. Z separatki butyrskiego więzienia Arcybiskup trafił na Łabiankę. Było tu ciężej niż w Butrykach. Po roku, w kwietniu, został zwolniony i w łachmanach odstawiony do granicy łotewskiej. Zgotowano mu uroczyste przyjęcie. Witały go tłumy wraz z władzami odrodzonej Rzeczypospolitej. We wszystkich miastach, wsiach na trasie przejazdu "świętego biskupa", jak go nazywano powszechnie, gromadziły się rzesze Polaków. Budowano bramy powitalne, śpiewano pieśni patriotyczno-religijne.
Tylko dlatego uwolniono Abp Cieplaka z wiezienia, gdyż zrujnowano mu już zdrowie i się kończył o czym pisał, obawiano się że umrze w więzieniu i sowieci mogliby ponieść reperkusje międzynarodowe, woleli Go wymienić na 2 komunistów w tym Bieruta.