Kiedy wyszłaś Matko Boża na Golgotę,
Byłaś Maryjo umęczona i zroszona potem.
Na Golgocie stałaś w bólu zatroskana
O życie swego Syna, a naszego Pana.
Na Golgocie razem z Synem umierałaś.
W swoim smutku i cierpieniu Ty sama zostałaś.
Twoje oczy na Syna i na krzyż zwrócone,
W Jego ciało umęczone były wpatrzone.
Jakże Matko dopomóc Ci mogę,
W jaki sposób Twe cierpienie złagodzić?
Daj mi Matko nieść krzyż Twego Syna,
By z tego ciężaru Jezusa oswobodzić.
Z Tobą Maryjo przetrwać można wszystko
I krzyż cierpienia niesie się z radością.
Ty nauczasz mnie Matko, jak pod krzyżem nie upadać,
Jak brać krzyż na swe ramiona z odwagą i miłością.
Więc z Tobą Maryjo podążać chcę przez życie,
Bo jesteś miłościwą i najlepszą Matką.
Tobie Pani chcę podarować swoje życie,
Bo z Tobą iść jest łatwiej, więc warto.

Sławomir Korczyński