Obca – czarna ziemia ich przytuliła,
W mrocznym katyńskim lesie.
Pod złowrogim niebem straceni,
Strzałem w głowę w chłodny dzień marcowy.
Do dołu ciemnego wrzuceni.

Obca ziemia ich utuliła,
Czarna obca ziemia ich matką była.
Krew w nią wsiąkała aż do ostatka,
W rękach różaniec, na szyi medalik,
Który w dzieciństwie im dała matka.

Czarna obca ziemia ich ciała przysypała,
Przesiąknięta łzami i żołnierskim oddechem.
W katyńskim lesie jeszcze dziś cicho szumią drzewa,
Ptaki również nie chcą tam głośno śpiewać,
By ciszy nie zakłócać.

Tylko wrzos popłakuje na ich mogiłach,
Świecąc się srebrzystym włosem,
Nad młodzieńczym, żołnierskim opłakanym losem.
Na obcej ziemi zamordowani przez sowietów pozostali sami!
Tylko dla tego, że byli Polakami!

Sławomir Korczyński