Od kilku lat obserwujemy w sąsiednich miastach powolny, lecz konsekwentny triumf prawdy historycznej o najnowszych dziejach Polski. Przejawia się to przede wszystkim w polityce nazewnictwa ulic i obiektów publicznych. Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza czy Jaworzno uczciły w ten sposób Żołnierzy Wyklętych. Niestety miasto Będzin jest w tym względzie skansenem PRL i nie zanosi się na to, by cokolwiek w tej kwestii miało się zmienić. Włodarzom Będzina kompletnie nie przeszkadzają patroni ulic o kryminalno- bandycko, zaprzańskim rodowodzie. Na czoło tutaj wysuwają się Paweł Finder i Małgorzata Fornalska członkiwe grupy inicjatywnej PPR. Ten pierwszy po 1939 roku brał czynny udział w sowietyzacji części Polski okupowanej przez ZSRR, niszczył wszelkie przejawy dążenia do niepodległego bytu Polski.

Od 1942 roku razem z Fornalską w ścisłej współpracy z NKWD wprowadzali komunistyczną agenturę do organizacji Polski Podziemnej, a także bardzo owocnie współpracowali z Gestapo w dziele niszczenia Armii Krajowej. Jednym z ponurych przykładów tej wyjątkowo obrzydliwej hitlerowsko-komunistycznej współpracy było przejęcie archiwum kontrwywiadu Armii Krajowej nadzorowane przez najbliższego współpracownika Findera i Fornalskiej, późniejszego marszałka PRL Mariana Spychalskiego. Dokumenty te w części dotyczącej komunistów zostały przez PPR w marcu 1944 roku dostarczone Stalinowi. Kolejny Patron, Janek Krasicki to radziecki komsomolec, który na polecenie Fornalskiej zastrzelił Bolesława Mołojca, który z kolei odpowiadał za zamordowanie Marcelego Nowotki. Już wstępne zapoznanie się z genezą PPR pozwala rozwiać wątpliwości co do jej kryminalno-bandyciego charakteru. Relacje członków założycieli tej formacji były podobne raczej do relacji między gangsterami, a nie członkami organizacji konspiracyjnej, czy partii politycznej. Kolejny patron - Karol Świerczewski, człowiek, który od początku rewolucji w Rosji walczył po stronie bolszewików, człowiek, który w 1920 roku szedł z azjatycką nawałą na Warszawę, by zniszczyć marzenia Polaków o odrodzonej właśnie Rzeczypospolitej. Pozostaje raz jeszcze zadać pytanie, czy władzom Będzina to naprawdę nie przeszkadza, czy argument kosztów zawsze będzie podnoszony, by wciąż odkładać ten temat? Czy w będzińskiej Radzie Miasta nie ma choć jednego radnego, który miałby odwagę poruszyć sprawę, zająć się tym problemem? Będzińskim rajcom należy przypomnieć, że zapisy Ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu przypominają o obowiązku „zachowania pamięci o ogromie ofiar, strat i szkód poniesionych przez Naród Polski w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu, patriotycznych tradycjach zmagań Narodu Polskiego z okupantami, nazizmem i komunizmem, czynach obywateli dokonywanych na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego i w obronie wolności oraz godności ludzkiej, obowiązku ścigania zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i zbrodni wojennych, a także powinności zadośćuczynienia przez nasze państwo wszystkim pokrzywdzonym […]”. Widocznie w Będzinie „zachowanie pamięci o ogromie ofiar, strat i szkód poniesionych przez Naród Polski w latach II wojny światowej” polega na czczeniu katów Narodu Polskiego. Niewykluczone, że sprawę rozwiąże dopiero regulacja w formie ustawy. Miejmy nadzieję, że nowy parlament zajmie się ta sprawą i pomoże przezwyciężyć w Będzinie demony przeszłości a na piedestał wynieść tych, którzy naprawdę na to zasługują.


źródło: red., Wydarzenia,